All Saints' Day 2005
Hello Mr. T! I'm so freakin' tired right now. As you know it's ALL SAINTS DAY today and in the PHILIPPINES it's diffrent. Unlike in other countries, ASD here is when people visit their DEAD LOVE ONES in the cemetary or pray or pay respect to them. Those should be done in NOVEMBER 2 but for me paying or praying or visiting the holy people should be done as much as always. It's like when they say that GIVE LOVE ON CHRISTMAS they when you can give love everyday... get what I mean Mr T!? It was very humid since afternoon and until now. First we visited KUYA GODIE'S burial place in HEAVEN'S GATE in ANTIPOLO. Together with his family and relatives. We stayed there for like 4-7 in the evening. The cemetary ambiance there was peaceful and calm. Everything was just so soulful. Then after praying and having some chit-chats we left around 7:30pm and headed towards SAN JUAN CEMETARY. We visited NANAY and TATAY (maternal grandparents) and MANAY'S (Tito Oscar's Mother na nakasama namin for a long time) burial places. SAN JUAN CEMETARY was so in CONTRAST with HEAVEN'S GATE. It was so CROWDED, full of CRAPPED PEOPLE and there were SOOOOOO many gays. As if there was a GAY PRIDE PARADE. It was really odd. As soon as we have all visited the burial places. We then went home around 9:30pm. I haven't taken my dinner yet Mr. T! Hay... and you know what? I've been thinking of this one person the whole.... ano na kaya nangyari sa kanya... hay... May pasok pa pala bukas. And oh... hindi ko nadalaw si LOLO (paternal grandfather)... wahhh...I think pag-umalis bukas sin LOLA I'll go with them... May all SOULS rest in peace. Okay Mr. T! til here... I'm tired...Need to wake up around 5am pa... Mwah! I love ya, I enjoy ya, I appreciate ya... :)
Minsan pag-iniisip ko, siguro hindi talaga para sa kin ang magkaroon ng iniibig. Yung pag-ibig na pinagsasaluhan ng dalawang tao na nakakapagpasaya sa kanilang dalawa. Yung pag-ibig na nagdadamayan, yung handang magsakripisyo at yung hindi naninino. Inaamin ko malungkot ako mga nagdaang araw. Hindi ko alam kung baket tuwing akala ko tama na yung nararamdaman ko, maraming di kanais nais na eksena ang dadating at sisira lamang sa mga pangarap kong magmahal ng tunay. Ayaw ko mang isipin na nagamit ako pero yun yung nararamdaman ko ngayon. Eto siya, dumating nung mga panahong malungkot na malungkot at walang makausap. Walang masasandalan at walang kakuwentuhan. Eto ako, si tanga, tanga na nga nagpakatanga pa rin. Pinagbuksan naman ng pintuan ang taong to. Akala ko wala lang noon. Sige, magkwento ka lang, ilabas mo lang yang sama ng loob mo at andito ko para makinig. Sa simula pa lang binalaan ko na siya, baka mahulog ako sa kanya pero hindi ko ininda yun at ganun din siya. Naglaon mga araw, naramdaman kong unti unti na nagiging masaya ko pagkausap ko siya, pagkasama siya, pagnaaalala niya ko at kung anu ano pa. Oo masaya ko nun, dahil masaya siya. Sabi niya rin masaya siya dahil napapasaya niya ko. Minsan nagkakaroon ng mga biruan. Bibiruin niya ko pero lahat ng mga pagbibiro na yun ay para sa kin tinotoo ko lahat. Siguro baliw lang talaga ko. Naging masyado kaming malapit, para na ngang magkasintahan kami eh. Akala ko papunta na yun dun. Pero alam kong hindi dahil siya mismo ang naglagay ng balakid kung hanggang saan lang maaring humantong ang pagkakaibigan namin. Ako naman, sige... okay lang masaya naman ako at masaya ka, yung ang mahalaga. Pero lumipas pa mga araw, unti unti na kong nahuhulog. Isip ng isip kung kamusta na ang kalagayan niya. Hindi siya mawaglit sa isipan. Nilalasing sarili ko sa kaiisip sa kanya. Masakit isipin pero oo alam ko tanga ko. Hindi ko masyadong inintindi yung nararamdaman ko. Sabi ako ng sabi sa sarili ko... okay lang ako...okay lang ako. Pero sa loob ko para na kong sinasaksak ng ilang daang kutsilyo. Magaling ako magtago kung ano talaga ang nararamdaman ko pero mga oras na yun hindi ko na talaga kinaya. Lumuha ako. Nag-isip at pinagtapat ang lahat ng mga ito. Hindi ko sukat akalain na hahantong ang pagiging malapit namin sa ganito. Siguro dapat wala akong sisihin dahil naging masaya naman ako ganun din siya. Nagkaroon ng kulay ang mundo ko pansamantala. Pero bakit ganun, kahit anong gawin ko, andito pa rin ako umaasa kahit sobrang imposible. Alam ko na hindi talaga puwede ang mga gusto ko mangyari. Gusto ko manisi oo. Kung bakit sa kin siya lumapit nung mga nangangailangan siya ng masasandalan. Kung bakit itinuloy niya ang pagiging malapit sa kin kung nabalaan ko siya nun na baka mahulog ako sa kanya. Pero ayoko talaga manisi. Sa totoo lang, naging insipirado ako mga panahong magkalapit kami. Naging maganda mga umaga ko at mahimbing mga pagtulog ko. Hindi ako nagpuyat nun dahil ewan ko, may salamangka ata siya. Ayaw kong sabihin na sinaktan niya ko dahil sa simula pa lang alam ko ng masasaktan ako. Sinisisi ko sarili. Sana una pala lang lumayo na ko. Pero dahil sa kanya natutunan ko na kaya ko palang magmahal ng tunay. Yung walang halong paglalaro. Walang halong pag-aalinlangan. Pagmamahal na nakakapagpabago ng ugali kong hindi kaaya aya. Gusto ko man ibalik ang nakaraan mahihirapan lang ako. Sa pagtatapos ng araw, kailangan ko siya alisin sa buhay ko pansamantala gumaling lang tong sugat sa puso ko. Kailangan ko siyang kalimutan at pagpatuloy ang bagay na dapat kong ginagawa. Gusto ko magpasalamat sa kanya. Marami akong natutunan na hindi ko alam dati. Tulad ng pagmamahal na walang hinihinging kapalit at ang pagiging tunay na kaibigan. Oo, isa siya sa mga tunay na kaibigan na nakilala ko. Mahal na mahal ko siya alam niya yan. Masaya ko dahil dumaan siya sa buhay ko. Hindi pa siya yung hinihintay ko... pero sa ngayon, hindi ako magsasawa sa paghihintay ng pag-ibig na para talaga sa kin. Sana maging masaya rin siya sa gagawin niya sa buhay niya. Sa oras na maghilom na tong puso ko, babalikan ko siya hindi para umasang mamahalin niya ko, kung hindi para dugtungan ang pagkakaibigan na dapat hanggang pagkakaibigan lang. Minsan ko lang naramdaman ang mga to... ang magmahal ng tunay at masaktan ng dahil sa pagmamahal na tunay. 
Hello Mr. T! Guess what? Papunta kaming BAGUIO right now. Hindi pinaghandaan. Actually, itetest drive tong kotse ni ERWIN, brother-in-law ko. Pagkauwi ko kanina galing barbero, sinabihan ako ni PAGE, niece ko, na mag-ayos na raw dahil pupunta raw kaming BAGUIO. So, since naisip ko na wala naman ako gagawin the rest of the day, I've decided to go with them. Kasama si rin si EMMO, nephew ko and si WINA, isa sa mga kasambahay ni ATE. Ngayon, nasa NLEX na kami with a speed of 120kph. We left the house 3:00pm and now it's 6 minutes before 4:00pm. It's now 4:02, I think we're already in BULACAN. Hay, I'm sleepy. Ang cool may nakita kong kakaibang ibon. Kulay puti at kakaiba lumipad at hagod ng pakpak niya. Ano kayang ibon yun...Nasa PAMPANGA na kami and it's just 4:16pm. 
Nakatulog na ko 4:54pm na at nsa TARLAC na kami. Ganda ng song kanta ni Stevie Wonder I JUST CALLED TO SAY I LOVE YOU. Ang sakit na ng pwet ko si EMMO kasi nakabaluktot natulog. Hay, tiis na lang muna. 5:16pm na. Ano ba ito lubak lubak to the next level to. Kami lang nga dumadaan dito ano ba to. 5:26pm na andito na kami LUISITA. Hindi na kami nagstop-over sa BAGUIO na lang daw kami kakain. Nagutom si ATE, 6:29pm na, katatapos lang namin kumain sa FORTUNE HONG KONG SEAFOOD RESTAURANT. Mga before 6:00pm kami pumasok dun sa RESTO. Busog na ko, we had BEEF KAYLAN, FISH AND TAUSI, FRIED DUMPLINGS, FRIED PEKING DUCK, and FRIED RICE. Ang dami pero naubos namin. Nagbibihaye na kami ulit. Siguro by 8 or 9pm andun na kami. 7:21pm na. Stop over muna kami dito sa SHELL para magwiwi. PANGASINAN na pala kami. I don't know if it's just me, but right now I feel so eerie. We're the only car on this super dark street and a motorcycle behind us. Hope we get there safely. 8:31pm, we're here na sa KENNON ROAD. Alam m Mr. T! ang dami sobrang star na nakikita sa langit ngayon. Nakakagalak pagmasdan. Matagal tagal na rin ako 
di nakakakita ng maraming bituin. Nakakatuwa. 9:04pm na, wala pa kami sa tuktok ng BAGUIO. Medyo nahihilo na ko dahil sa zigzag na kalsada. 9:11pm kadadaan lang namin sa LIONS. 1992 pa ata ang last time ko na nakita yun. Lagi kasing MARCOS HIGHWAY dinadanan namin nun. It's almost 10pm at naghahanap pa kami ng HOTEL. First sa CONCORDE tapos EL CIELITO kaso walang vacancy. Finally meron na. We'll be staying dito sa MICROTEL INNS SUITE. 10:21pm na. Room 201. Mali pa kanina yung nakatok ko nung kinuha ko ung comics sa PARKING. Nagulat ako ibang tao nagbukas. Ahahaha. Nood muna kami PINOY BIG BROTHER. 12:15am na, kagagaling lang namin sa isang lugawan para kumain ng lugaw malamang. Bandang 11:00pm kami nagsimulang maglakad kami papuntang MCDO sa SM BAGUIO. First we went to this VICTORY LINER TERMINAL STATION dahil may kainan din kaso sarado na. Parang airport yung terminal. Tapos since walang kainan, nagtuloy kami sa paglalakad hanggang SM kaso sarado na. So lakad kami at sabi ni ATE na sa CHOWKING na lang. Kaso ang daming tao sa CHOWKING. So we took an FX para maghanap pa ng makakainan. So yun napadpad kami sa may lugawan. Hay, I can't help but remember this person who once was in BAGUIO 2 weeks ago. Anyways, we're about to sleep na. Wash muna ko then watch then tulog. : )
ATE at ERWIN. Tapos nagayos na kami para pagdating nila aalis na kami magiikot-ikot. 9:49 na pala, andito na sila ATE. Magbrebreakfast daw muna sila. Ano ba to hindi pa ko naliligo. Sige mamaya na lang. Ayan, 10:46am na, magiikot-ikot na kami pero bago yun magdedeliver muna ulit kami ng gamot sa may UNIVERSITY OF BAGUIO. First stop PMA, wala lang maraming beses na kami nakapunta dito. Tapos yun picture taking lang with the mga tanke. Then umikot tapos puntang walang kamatayang MINE'S VIEW. Pero before kami punta dun, dumaan muna 
kami CAMP JOHN HAY since on the way naman. 1:25pm na. Katatapos lang namin sa CARLO'S PIZZA. Busog na ko. We just had, CAPRICIOSA, 
FRIED CHICKEN, BUFFALO WINGS, CHILI CON CARNE WITH NACHOS, SPAGHETT WITH MEATBALLS, and CEASAR'S SALAD. Hindi namin naubos dahil sobrang dami ng servings. We're on our way to MINE'S VIEW na. 2:26pm na, andito na kami ulit car galing MINE'S VIEW. Nag-ikot ikot lang tapos eto nakabili ako ng hand-woven bag. Meron doon picture taking with a ST. BERNARD dog. Si EMMO lang ang nagpapicture. 
Eh nung nakita kong medyo pagod na yung aso sabi ko "Pet slavery". Narinig nung may ari sabi "What did you say?" Sabi ko "I was joking" Tapos sabi nung asawa niya "You're joking at the wrong place, it's a model". Nagtaas ako ng kilay. Gusto ko sanang sabihin na bat sya 
guilty. Ayun and then nagpapicture naman si ATE and EMMO sa PINK na HORSE. And then ikot-ikot na naman. Tapos pumasok kami sa isang store puros MASKARA. Naaliw ako gusto ko sana bumili kaso grabe 1,500php isa. So yun pabalik na kaming HOTEL para magcheck-out. Kailangan namin makarating sa MANILA bago mag eviction night ang PBB. 5:23pm na andito na kami PANGASINAN. Ang ganda ng sunset pinikturan pa nga namin. Ayun, we left around 3:00pm tapos sa MARCOS HIGHWAY kami. Namili muna kami ng mga gulay tapos strawberries. Ayun muntik na makain lahat ng strawberries. Ayun tapos dito sa PANGASINAN namili naman kami ng BAGOONG. Nakatulog ako 
kanina. Hay ang ganda ng sunset. 7:55pm na, katatapos lang namin kumain sa FRESH CATCH ISDAAN, TARLAC. We were there around 6:00pm. Sobrang ganda ng place. It was a multi-purpose restaurant. May kantahan, masahihan at there's this one place na pinakanakakasira ng ulo, it's called TACSIADO. It's like a place where you get to throw plates on the wall and shout <Name of the person>, TACSIADO 
ka! Of course you have to buy plates from them. The plates' prices vary according to its material. Also in that place we were able to FEED THE FISHES for free. The place was really cozy. For dinner we had SINIGANG NA BABOY, SISIG, INIHAW NA HITO and KIMCHI FILIPINO STYLE. Busog na naman ako. Tapos bago kami umalis may babae pang nakakita ng AHAS sa LADIES' CR. Aheheh...it was small lang naman. Ayun pinatay ng mga tauhan ng place. We're on our way back to MANILA, this time with no more stop-overs. Right now we're tuned-in on 99.7, it's like a religous station that plays religous songs of course and has prayer intervals between songs. Hope we get home by 10:00pm. 9:04pm na, nasa NLEX na kami.82 km pa ang MANILA, we're going 120kph para mahabol talaga PBB. Ehehehe. Nasa BANAWE na kami and it's 10:04pm. Mga 15 mins na lang we're home na. 10:16pm and we're home... PBB na... ehehe. Hay what a trip. Thank God we're safe back home. :)
